DE  LIEREMANSCHILDERS

Schilderswandeling

​

Oud-Turnhout is van oudsher een dorp met een uitstraling met zijn prachtige natuur, zijn Liereman, heide, vennen en bossen. Zijn historisch boeiende verleden, Sint-Bavokerk, priorij Corsendonk en diverse andere historische gebouwen. Meer dan een eeuw geleden werden schilders al aangetrokken tot Oud-Turnhout en zijn prachtige landschappen. Albert Sohie, Eugeen Surinx, Jef Claesen, Alfons Waterschoot, Karel Melis en nog vele anderen waren gefascineerd door de pracht van deze natuur. Tijdens deze schilderswandeling stappen je in de voetsporen van deze schilders van weleer en zie je dat de schilder en zijn werk nog steeds verder leven in Oud-Turnhout.

​

Binnenkort vind je hier de routebeschrijving en met de wetenswaardigheden onderweg. Je kan ook een gids boeken voor deze wandeling via toerisme@oud-turnhout.be

​

De romantiek van een landschap herbeleefd

​

Tot in het midden van de 19de eeuw was landschapsschildering erg stereotiep: in besloten ateliers werden er enkel decoratieve en idyllische landschappen op doek gezet. Vanuit het Franse schildersdorpje Barbizon, aan de rand van het woud Fontainebleau, kwam hiertegen reactie.  Onder de stuwende kracht van o.a. Jean-François Millet (1814-1875), ontstond het pleinairisme, de tendens om de natuur zelf ter plekke te gaan bestuderen en te schilderen, ver weg van het eigen atelier.

De Kempen, een streek met nog uitgestrekte, ruwe natuur, was een belangrijke aantrekkingspool voor deze nieuwe stroming.  In Oud-Turnhout vestigden zich Eugeen Surinx (1850-1936) en Albert Sohie (1873-1927) in het begin van de 20ste eeuw. Samen met koster-organist Jef Claesen (1878-1965) trokken zij vaak naar De Liereman om er de rauwe schoonheid van de natuur vast te leggen.

 

In navolging van hun oom Jef Claesen begonnen ook Theo Op de Beeck (1901-1993) evenals zijn broer Jozef Op de Beeck (1904-1966) op hun eigen specifieke wijze dit pittoreske natuurgebied op doek vast te leggen, mijmeringen over hun landschapsgoed in Oud-Turnhout. Joseph Misonne (1882-1960), Jos Stokbroekx (1898-1968), Eugeen Machielsen (1906-1973), Adeline Boone (1909-1962), Antoon van Mierlo (1918-2000), Karel Melis (1919-2008), Emiel Peeters (1920-2007) en Alfons Waterschoot (1931-2008) vervolledigen de groep toonaangevende Lieremanschilders.

 

De invloed van deze kunstenaars op het natuurgebied “De Liereman” is niet onbelangrijk. Het is uiteindelijk onder hun stuwende kracht dat dit uniek stuk natte heide beschermd werd. De strijd die zij hiervoor leverden, startte bijna 100 jaar geleden. De in 1910 opgerichte Koninklijke Vereniging voor Natuur- en Stedenschoon verhinderde in 1914 dat “de uiterst belangwekkende moerasstreek De Liereman te Oud-Turnhout” omgezet zou worden in bouwland.

Ondertussen werd de Wielewaal gesticht door E.H. Segers in 1933. Het inzicht groeit dat landschappen geen statische objecten zijn en het beheer ervan onvermijdelijk is om het typisch karakter te behouden. Uiteindelijk zou het nog duren tot vlak voor de Tweede Wereldoorlog vooraleer de 167 ha van het natuurgebied geklasseerd zouden worden. Door het KB van 8 maart 1940 was de bescherming definitief een feit.

 

Tot op vandaag trekken kunstenaars nog steeds de Liereman in om het prachtige landschap vast te leggen op doek.